حکایت غریبی است

دشمنی مردم را می گویم

پاییز را گفتند که خشک است و بی روح و فسرده حال

زمستان را رها کن که ماندنی نیست، بشنو زوزه ی دردناک پنجره را

بهار را دعاگو باش که خواهد رسید

بهار شد و دل بستم

باز زمزمه هاشان گوش هایم را مملو ساخت از ماندگار نبودن

که فصلی دیگر در راه است، رخت بربند که باید درگذری

حالا چه کنم که رسیده ام به پایان؟

آه ای تابستان خونگرم!

صد افسوس که این مردم، نمک گیر نمی شوند از گندم زار هایت

میدانم که عاقبت، تو را نیز به جادوی چشمانشان از من می گیرند...

بی تو در خلوت شب بیدارم

آه ای خفتـــــه که مـــــــن چشـــــــم به راهتـــــــــــ دارم

خانه ام ابری و چشمان تو خورشید من است

چه کنــــــــــم دستـــــــــ خودم نیستــــــــــ اگر می بــــــارم

کم برای من ازین پنجره ها حرف بزن

منـــــ بدون تـــــــو ازینـــــ پنجــــــــره ها بیـــــــــزارم.......

گاهی حجم دلتنگی هایم

آنقدر زیاد میشود

که دنیا

با نمام وسعتش

برایم تنگ می شود . . .

. . . دلتنگم . . .

دلتنگ کسی که

گردش روزگارش به من که رسید از

حرکت ایستاد . . .

دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید . . .

دلتنگ خودم . . .

خودی که مدتهاست گم کرده ام . . .

گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می

رفتیم

حالا یک بار از شهر می رویم

یک بار از دیار . . . یک بار از یاد . . . یک بار از دل

    . . . و یک بار از دست

هیچ وقت تو دلت این جمله رو نگو    :

این مگه با چند نفر دوسته که همیشه آنلاینه؟

این جمله همیشه یادت باشه:

همیشه آنلاین ترین ها تنهاترین هستن

درد برای فردا بسیار است

کم نبود تو هم رفتی

    …
هی

    …
دلم تنگ شده برای دیروز

دیروز تو به خاطر خودت

امروز مرا پر از تشویش کردی

باشه اشکال نداره

    …
با این حال دلم هواتو کرده

ندیدمت

    …
پرسیدم ازت

  …
نگفتند

…
باز اشکال ندارد

…
خوب تو بیا یادم بده که چه شد

تنها یادگاریت را تنها بگذاری رو بری

رفتند بهانه نیست

بودن ترنه ایست

برای تک تک لحظه های بی تو بودنم

شاید هم حق با تو باشد پس برگرد و یادم بده

خلاصه بهاری دیگر

بی حضور تو از راه می رسد

و آنچه زیبا نیست

زندگی نیست

روزگار است    .

نگاه کن با نگاه تو غم میان صورتم

     
چگونه قطره قطره آب می شود

نگاه کن تو میدمی و آفتاب می شود

نگاه کن تمام خواسته های من بی تو تباه می شود

نگاه کن که حضور تومثل رخ آفتاب می شود

   
نگاه کن نگاهم با نگاه تو آگاه می شود

نگاه کن که تمام وجودم یک آه می شود

بگــذار بگـوینـد مغرورم  ... !

 
مـــــــــــن دوسـتـت دارم هــایـم را

خـرج کـسـی کـه لـیـــاقــــتــ ­ـش را نـدارد، نـمـیـکـنـم...! ­

یکـی از بـَدتـریـن دَردا اینـهِ کِــه ؛    

بـایَـد بــه هَمیـن دل خُـوش بـاشی چُـون !

تَـنها گُنـاهـت ایـنکه دوسِـش داریــــــــ... ! فَـقـط همـینُ بـ ــ ــس

تمــام شعــرهــای عــاشقــانــه جهــان

شبیــه تــوانــد    !

تــو امــا،

پشــت استعــاره ای ایستــاده ای

کــه بــه ذهــن هیــچ شــاعــری

نخــواهــد رسیــد   . . .